NÚwegein

De enige 100% onafhankelijke partij in Nieuwegein

Interview Haseena Bakhtali

Wie ben ik?

Haseena Bakhtali, moeder van twee volwassen dochters en twee volwassen zoons. Een paar jaar Landbouwkunde gestudeerd in Suriname, daarna 2 jaar Psychologie aan de Universiteit van Utrecht en op latere leeftijd 2 jaar Rechtsgeleerdheid aan diezelfde Universiteit.
20 jaar politieagent geweest waarvan 7 jaar parttime omdat ik daarnaast welzijns-/jongerenwerk ben gaan doen. Wilde niet alleen repressief optreden maar ook wat in de preventie betekenen voor de jongeren. Ben 10 jaar jongerenwerker geweest.
Was als vrijwilliger actief in het vrouwenwerk (20 jaar in het comité Internationale Vrouwendag Nieuwegein) en in het organiseren van ontmoetingen om de dialoog tussen de verschillende groepen te bevorderen. Dat deed ik samen met 3 geweldige mensen vanuit Meetingpoint Nieuwegein. Heb diverse workshops verzorgd voor vrouwen over de thema's Empowerment en Emancipatie. En hard gewerkt aan het realiseren van een Stille Ruimte in het Stadshuis van Nieuwegein.
Ik ben dus heel breed georienteerd en maatschappelijk betrokken en ik verdiep mij vol nieuwsgierigheid in alle thema's en ontwikkelingen die de revue passeren, in en buiten de gemeenteraad.

Hoe zie je jezelf?

Als een pareloester. Omdat ik vier pareltjes op deze wereld heb mogen zetten. Mijn moederschap, mijn ervaring als opvoeder en kostwinner in een éénoudergezin en mijn ervaring als politieagent en welzijnswerker (jongerenwerk) bezorgen mij de drive om alles beter te willen maken voor de generatie van morgen.

Naar welke muziek luister je graag?

Dat gaat bij vlagen. Ik heb periodes dat ik een voorkeur heb voor vrolijke Latin(salsa)muziek. Na een poos kan ik weer erg genieten van klassieke muziek, uit alle windstreken. Het hangt erg van mijn "mood" af. Muziek is kunst en kunst is universeel.

Waar maak je je zorgen om?

Ik maak mij heel grote zorgen om de angst die bij velen wordt aangewakkerd waardoor verschillende groepen tegen mekaar worden opgezet (vaak gevoed door de politiek en de media) waardoor men zich terugtrekt achter gedachten en ideeën die de samenleving er zeker niet prettiger op zullen maken. Ik vind een open debat van grote waarde en ik zie met lede ogen aan hoe de ruimte voor het goede gesprek op inhoud en argumenten steeds kleiner wordt. Dat is niet gezond in een open vrije democratie. Ik zie het zelfs als schadelijk.

Wie is je grootste voorbeeld?

"Voorbeeld" is niet het juiste woord, maar ik heb veel bewondering voor vrouwen als de bekende Aletta Jacobs en de minder bekende Entgen Luijten, vanwege hun onverzettelijkheid en hun onwrikbaar geloof in gelijkwaardigheid.
Zij lieten zich ook niet tegenhouden door "brandstapelangst": de angst voor veroordeling, ridiculisering en uitsluiting waar vrouwen altijd al mee te maken hebben gehad. Nog steeds kiezen veel vrouwen vanwege die angst om zich niet uit te spreken, om niet hun krachtige wijze, stem te laten horen, om niet de ruimte in de maatschappij op te eisen.

Waar geloof je in?

In de kracht van eenvoud en logica.

Wat is je grootste nachtmerrie?

Verwaarloosde en verslaafde kinderen.

Waar kunnen ze jou voor wakker maken?

Voor een heel goed en diepgaand gesprek op basis van respect, oprechte nieuwsgierigheid en doordachte/doorleefde argumenten. Dergelijke gesprekken zijn tegenwoordig heel zeldzaam.

Met wie zou je graag een keer een kopje thee willen drinken?

Met zoveel inspirerende personen. Een quote van Gandhi blijft heel actueel: "De wereld biedt genoeg voor ieders behoefte maar niet voor ieders begeerte." en de zeer krachtige "Be the change you want to see in the world", wees zelf de verandering die je wenst te zien. Het klinkt heel eenvoudig, maar het in praktijk brengen kan een heel eenzame, maar tegelijkertijd heel noodzakelijke exercitie zijn. Als iedereen veilig en comfortabel in de kudde wil vertoeven dan komen we met zijn allen geen stap vooruit.

Waarom ben je politiek actief geworden?

In 2005 was ik naast mijn baan bij de politie al 5 jaar werkzaam als welzijnswerker bij de Stichting Welzijn Nieuwegein (nu Movactor). Ik was coördinator van de dienst Huiswerkbegeleiding en Ouderparticipatie. In die functie bood ik scholieren die dat nodig hadden een steuntje in de rug bij hun schoolcarriére. Tevens legde ik contacten tussen school en thuisfront zodat de betrokkenheid over en weer verbeterd werd. Op die manier hoop je hun kansen in de maatschappij te vergroten. Een dankbare baan die mij uiteindelijk gedurende 10 jaar veel voldoening heeft geschonken. Nu nog krijg ik dankbetuigingen van de scholieren van toen, nu (bijna) volwassen.
Ik werkte intensief samen met Carla Curvers (zaliger) die mijn teamchef was en ook raadlid. Wij discussieerden veel over allerlei maatschappelijke ontwikkelingen. Ik voerde ook stevig actie tegen de vestiging van een coffeeshop in Fokkesteeg, de wijk waar ik nog steeds woon. Overigens heeft Carla Curvers destijds met mij in Amsterdam mee gelopen tijdens de demonstratie tegen de Irak-oorlog.

In die periode begon ik te beseffen dat ik mij graag ook op een ander niveau wilde inzetten voor de Nieuwegeinse samenleving. De politiek kwam in beeld toen Carla mij namens de PvdA vroeg of ik mij verkiesbaar wilde stellen voor de PvdA bij de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2006.

Dat is 4 jaar goed gegaan. Zeven maanden na de verkiezingen van 2010 moest ik zwaar gedesillusioneerd de PvdA fractie verlaten. Ik ging verder als zelfstandig raadslid en richtte samen met Ron Theben Terville (ook ex-PvdA) stadspartij NÚwegein op.

Als fractievoorzitter van NÚwegein wil ik zorg dragen voor beleid met respect voor sociaal Nieuwegein. Ik wil mij hard maken voor een prettige, veilige en groene woonomgeving en voor het bestrijden en voorkomen van sociale achterstanden. Verder is het van groot belang om de democratie in Nieuwegein te herstellen en Nieuwegein terug te geven aan de Nieuwegeiners.
Zo ging ik de verkiezingen van 2006 in en zo gaan we verder. We hebben al heel veel bereikt, maar is nog een hoop te doen.